O aguillón que me agasallas,
arpón teu, miña condena...
Crávasme o cravo na chaga,
desamparas ferramenta;
co martelo da túa ausencia
martelas concupiscencia
do meu corazón en chamas.
Se ancoro dorna en máis calas,
ao socairo das ribeiras,
co teu desdén me desvelas,
me cativas, me encadeas
a descravar as túas garras.
O cravo que me reclamas,
rizón teu, miña gangrena...
(Rioderradeiro)
Sem comentários:
Enviar um comentário