Escribir versos sen alma.

   Zugarlle o zume á laranxa

desde a tona ata a pebida;
pola gorxa, en avalancha,

devorar fogo en bebida…

  Percibir nesa xogada

-a carta espada brandida-

que, antes de afincar, propaga
máis secura reprimida…

  Por que as rosas preferidas

medran en roseiras bravas?:

chucharlle o pelexo á espiña,
fincarlle o dente á rapina…

  Por apostar todo á nada,

perder no naipe a partida:

escribir versos sen alma…

  Quen che mandou, laranxiña,

confiar na boca en calma !?


      (Rioderradeiro)

-