domingo, 28 de novembro de 2010

Pola bocana, o tempo que é tormenta.

(foto: Benirroxo)



Acocha o Mar Maior no niño ao Vento,
Aprende Eolo un descansar calmado,
Adoza o fol no peito do instrumento
No leito de Neptuno sepultado.

Recolle o Vento o sopro a barlovento,
E mantén o timón asoballado;
Se lle rompe a Neptuno o seu alento,
Resolla esoutro ardor desaliñado.

Na pel do mar, dunha torva estocada,
Eolo afía, afina, afinca a espada
Nas carnes de Neptuno sementada.

A tombos, malferido, vén doente,
Ataca e contrataca e atormenta;
Descabalga en valgada, impertinente,

Pola bocana o tempo que é tormenta.

(Rioderradeiro)


Archivo:Neptuno riobamba.JPG