Ti dis que os mellores bicos
danse con lingua argadela;
confrontados cos tres picos
de secaño, e con cautela,
son caudalosos, conspicuos,
son pecadentos, oblicuos,
son de cine, e de novela.
Que perigoso é metela
e confiar noutra boca
que ata ao falar se equivoca,
co marisco e coa broa,
de palabra e de persoa,
e, sen embargo, a bravura
rompe no claustro a cordura
con, "verbi gratia", a fartura
máis linguateira: a da loa.
Lingua Galega, armadura,
firme peana, e coroa,
no teu padal, na quentura,
van os meus bicos de proa!
(Rioderradeiro)
