terça-feira, 8 de março de 2011

CARTUCHO anxelical que se inflamara.

  
  Albura sen igual, inmaculada,
loces carne mortal, ouro en patena,
a flama que se inflama e se refrena
no cáliz da paixón engaiolada.

  Albergas na prisión tan resignada,
o mastro ergueito, a brisa burla antena;
reflictes na brancura a faz da pena
da verga en vertical desenvaiñada.

  Como lle has apagar tanta quentura
se bebes sede ardente da secura?
Cobizas consumar a cruz ou cara,
pretendes perpetrar envergadura...

  Involucrando LIRIO en desventura.
Endexamais tal fame se fartara:

  CARTUCHO anxelical que se inflamara.

          (Rioderradeiro)