sexta-feira, 4 de abril de 2014

Badaladas de papel.


  O ceo, moi de mañá,

anticipa o baptisterio;

sombra chinesa no chan,

repenica o sacristán

por conta do presbiterio.

 

  Quen ignora unha campá,

resistente ao cativerio?

Persegue o meniño, en serio,

cos seus dez dedos da man,

apalparlle o nó ao misterio.


  A maxia foi flor dun día

-sen implicar o cicel-,

recendos de melodía,

solfas de marquetaría,

badaladas de papel.


  Badaladas de papel:

doce notas a pincel,

perfumes de fantasía

perfilando o mediodía,

frontispicio do cartel.

            (Rioderradeiro)