Abriga a chama viciosa,
No celme, sen cortesía,
Esa paixón caprichosa,
Contumaz, sagaz, melosa,
Do corazón tiranía,
Que é tallante en teimosía
Na proposición en prosa.
Ningunha pena que sande
Percorre senda escabrosa
Por flama que inflada expande;
Pula a pena primorosa,
Por moito que a prenda abrande
Da proposición máis grande,
Abriga a chama viciosa.
(Rioderradeiro)
