Está dentro de ti, ollo de lontra
a porfiar, sen lei, desde o penedo,
a discutir de ti co teu enredo,
a peneirarlle a pel ao vento en contra.
Está dentro de ti, invoca, alfombra,
e reforza a fartar rutinas cedo,
e malversa ilusións de letra e credo,
enloitando o vivir con mans de sombra.
Ollo!, por túnel, vai, cegando estrelas;
lontra!, que talvez vaga, ás palpadelas,
por laberinto, a dar traspés na lúa...
Compulsiva e mordaz, e cacatúa,
devorándote así, fame, revelas:
comeres corazón en carne crúa.
(Rioderradeiro)
