Tén alma de Cachafeiro:
esa adorable adiviña,
esa nota miudiña,
flor natural de Soutelo
derramada no torreiro,
lambeulle ao tempo a ferida…
Quen entristece á alegría?,
quen vos aleda, tristeiros?,
quen enfeitiza ao punteiro?,
que singular maestría,
que sutil melancolía
embruxa ao noso gaiteiro..?
Lambeulle ao tempo a ferida:
tén alma de Cachafeiro.
(Rioderradeiro)
