Bela, pura, flamante en colorido,
fuches, vida, tan linda, primorosa;
enxordeces de fada vaporosa
expulsada do Edén polo estoupido.
Un festín de pracer tan encendido,
fuches, vida, nun tempo, tan ditosa;
palideces en min, perla preciosa,
quebrantada en xardín tan florecido.
Zuga da veta, vida, que aída hai vela
na faísca de luz que aínda arde;
fréalle o carro ao sol, que se retarde...
na malva-rosa astral da miña estrela.
Consello convincente, non covarde:
amárrate ao timón da carabela,
amárrate ao timón da carabela,
esquece o canto cruel da cruz da tarde.
