Foi, no CARREIRO, disparo
na procura da fermosa
nena que fora ditosa
fronte ao NEIXÓN. Como avaro...,
bebeu da FONTE do FARO
auga fresca e licenciosa;
tornou, por boca viciosa,
en secura e desamparo.
Aquel tempo enfebrecido
deixoulle o peito prendido
do punto infiel da balanza;
ten insensata esperanza
de ver saciado o sentido
no manancial da lembranza...
do seu corazón curtido.
do seu corazón curtido.
(Rioderradeiro)
