quarta-feira, 21 de dezembro de 2011

Hai fisuras na fe para afogalo.

  
A desbocada noria roda en río
Que adoita remexer na propia mente
Convulsionada historia persistente
Reverdecendo chaga en desafío,

Desaforada, enfía o desvarío
Da pena que afincou profundamente,
Un calco reservado ao subconsciente
Da praga descargada en albedrío.

Pon cara ao seu revés; quere curalo;
Reprime, atormentado, revivilo;
Non sabe asulagalo e suprimilo,

Na noria de papel representalo.
Convén, para vencer, desvencellalo,
Desafïarlle o fel, por malferilo.

Faltan folgos e afán para afundilo,
Hai fisuras na fe para afogalo.

(Rioderradeiro)