(Manuel Lago Alvarez)
Un menú, pura ambrosía,
servido en ton mozartiano,
mete en cintura o piano
con meridiana harmonía.
Cabalga a pelo o mencía
polo padal, soberano,
regalando alento humano
condumio con regalía.
Veña esa copa intuitiva
irmandada ao bo café,
brinde Manolo o porqué
da linda tarta intrusiva,
viva factura máis IVA,
unha minucia, abofé;
que o Nova Escocia reviva
na Rúa Ancha, e ¡olé..!
(Rioderradeiro)
(Manuel Lago Alvarez)
