(Wikipedia)
De tantos bicos que dás
sobor das nubes
de feito,
uns calafríos a
eito
baixan e soben
estreito
e desregulan
compás
que endozara
Ferabrás
de lenitivo en
barbeito;
vas, curvilíneo,
dereito,
en circunloquios, audaz,
lazos e argucias por treito,
o verso libre anda ergueito,
e así consumas,
rapaz,
arte amatoria, locuaz
por tantas
frechas no peito,
falemos claro, sen xeito,
noutro poema en
cartaz.
De tantos bicos que dás,
bates co morro no teito,
deixas o corpo tolleito,
como ensumido, sen gas...
Como ensumido, sen gas...,
debruzante en cadaleito.
De tantos bicos que dás,
bates co morro no teito,
deixas o corpo tolleito,
como ensumido, sen gas...
Como ensumido, sen gas...,
debruzante en cadaleito.
(Rioderradeiro)
(Wikipedia, Hans Baldung (c. 1520).
