Da man deste misterio, dúas perlas;
Nas perlas, TI no EU, que te intercalas
En min, para impostar o NÓS; recalas
E atrincheiras no alfoz onde interpelas.
Nas trincheiras do NÓS, a dúas velas,
Velar armas -EU-TI- desenvaiñadas;
Por remendar no NÓS, reconciliadas
Nos mastros e timón, dúas subelas.
Subelas, enfiade o vento á proa;
Agarra, bergantín, ben na marea;
O soño mariñeiro vén preñado
Dos teus -que son meus- pasos sobre area,
Á ribeira, mallante, derivado
Polas perlas, o NÓS que me coroa
Dun "ego" que me afinca, e que me afoga.
(Rioderradeiro)
