(Foto de Reyes Benoit)
Ter por divisa a grandeza
do mar aberto ao solpor,
ler no peito o pundonor
de loureana franqueza.
Lindo escudo, arco expedito
e as frechas en combustión
apuntando ao corazón
da diana do infinito.
Ser de Louro, e parecer
en peaña, un privilexio
rebuldante aquel latexo,
feliz a máis non poder.
Tranquiliño? Algo tatexo
polo temor... de o perder.
(Rioderradeiro)
