Tráenme abrazos teus, coma recargo,
remorsos
de pecados clandestinos;
teñen os
bicos teus sabor amargo
e veleno
letal coma asasinos.
Leo nos labios teus o meu letargo
e négome
a aceptalo e a combatilo;
exprópiasme
o sentido por embargo,
expúlsasme
de propio domicilio.
En que mundo habitar? Con canto enxeño
pode un necio existir? Como me chamo?
Quen
son agora entón? Por que reclamo?
A que
porta petar? Falta de empeño...
A vida este xograr foina inventando
cun corazón
cortés, de contrabando.
(Rioderradeiro)
(Wikipedia)
