sexta-feira, 3 de agosto de 2012

No balcón da Pallagheira.

 
(Dona Petra Loxo coas súas alumnas, a mediados dos anos 50)

« La rose est sans pourquoi,
elle fleurit parce qu'elle fleurit,

elle ne se soucie pas d'elle-même,

elle ne se demande pas si on la voit. »

(Angelus Silesius, Livre I, 289)
Foto: En Louro 
(N ieves Formoso Vidal)

  Zarpas desde Eira dos Marcos,
xa te controla a Morena;
os Anxos, como en escena,
alzan un arco aos de Barcos.

  En Louro nunca o pecado
prosperou, porque te apures;
por moito que te aventures,
o demo lisca apestado.

  Para que mellor te axudes,
collendo cara a San Roque,
do santoral, sen retoque,
todo un plantel de Virtudes:

  Esperanza e Caridade
na fe que move montañas,
pon devoción nas entrañas
do Campo Felicidade;

  Purificación, Prudencia,
as Milagros, as Dolores;
máis castidade en amores
onde reside Inocencia.

  Non mentirei, ben sabía
que, do Outeiro á Lavandeira,
das Laxas ata a Mureira,
discútenme a santeiría…

  Que non me veñan con lerias,
se realzo a quen venero,
meto no altar a quen quero,
pois non reparto miserias.

  Arribei: Fóra xenreira!
Polos vieiros da euforia,
meu Deus!, xa topei con Gloria
no balcón da Pallagheira.


(Rioderradeiro)