Correndo estás, amigo, a gran altura
polo ronsel da estrela afervoado,
correndo vas, amigo, abandeirado
dunha mellor Galiza en máis ventura.
Correndo estás, amigo, sen mesura
nin mentes de conter paso cansado,
correndo vas, amigo, apresurado
por empurrar estrela en singradura.
Como a firmeza en ti foi valentía,
como a paixón, fulgor do pensamento,
como o traballo en ti foi
fundamento...
De lealdade, en fin, que convencía,
vexa Galiza en nós, por simpatía,
a grandeza estelar do teu alento:
Ter DOMINGOS DOSIL por argumento
dunha Patria a vencer, por gallardía.
dunha Patria a vencer, por gallardía.
(Rioderradeiro)
