segunda-feira, 31 de outubro de 2011

A cabalgar no azul coma luceiro.



Sentirte así, por mor do mar, na ronda
De Perceval de nave tan senlleira;
Comerlle o corazón sacral á onda
E proseguir labrando a propia leira.

Vivir así, manter raíz ben fonda
Que refugue enfundar fatal fronteira;
Ser rede, e caracol, tea redonda
De tecido afincado en sementeira.

Sentirte así, no ardor, tan combativo;
Manterte así, colmado a corpo enteiro
Referendo outonal correlativo;

Vivir así, máis Miño en máis Cebreiro,
Almirante de alfoz, fiel carcereiro
Do circo da paixón máis abrasivo:

Amor de mar, corcel corporativo
A cabalgar no azul coma luceiro.

(Rioderradeiro)