quinta-feira, 7 de outubro de 2010

Do profundo do amor pende a incerteza.

A pena dá máis dor.  Pula o tormento
Na procura de acougo. A pena activa
Percorre máis tenaz polo lamento;
Non morre o mal maior, porque se aviva

Como aviva o estertor na chama altiva,
E brinca, e corre, e salta e chanta asento,
Inflamada de seu, libre, e cativa.
¡Canto cativas ti, cruel sufrimento!

Esperanza que fai queima e oprime,
Por promesa falaz que non redime,
Tanto alenta no mal pola fatiga,

Que morre por nacer de nova intriga;
Laberíntica voz ponlle a tristeza:
Do profundo do amor pende a incerteza.

(Rioderradeiro)