Home-de-Pedra é ghallardo.

(Home-de-Pedra)

Campante o da estampa gharda

Debaixo do seu sombreiro

Clave de fa, porque farda

De ghalano en ghaliñeiro.

Non toca a ghaita ao ghaiteiro

No papel que ten por dardo,

Non apunta en artilleiro

Con boca de salabardo

Un cantar de mariñeiro;

Saca un refrán regheifeiro,

Faldriqueira de resghardo,

Bordando pinchacarneiro:

Unxido por un salseiro,

Home-de-Pedra é ghallardo.

(Rioderradeiro)

(Home-de-Pedra)

Principesca catadura.

  










  Danza ditosa na rama

presurosa a por a lúa,

repousa pé, non recúa,

recargando pentagrama.

  Sabe a princesa da trama

canto en solfeo está escrito;

o recato con sofrito

propende polo programa.

  Se por fortuna alcanzara

inocencia ben segura,

diría que en sinecura…

a conciencia ben lavara.

 Disfrute pasta: empastara

principesca catadura.

(Rioderradeiro)

No pombal: sé Rei nun cesto.

  Puideses, necio, aprender

a discordar con cordura

a a concordar na loucura

senrazóns de apetecer.

  Non te acompañe o manter

por mandato a compostura,

permita a vida aventura

de vivir, non convencer.

De que che serve inventar,
labrar mil veces o mar,
confundir na mente presto
os pesadelos co resto..,

  Se existir é resistir,
conspirar e sobornar,
converter contexto en xesto,
facer da vela elixir...?


 Deixa, Ulises, de sufrir
no pombal: sé Rei nun cesto...

  

(Rioderradeiro)

Retés ás tres na retina.

  
  Que presteza!, fóra estrés,

día a día, mes a mes,

tantos anos anduriñas,

cos seus rebaños as tres,

por carreiros, carabinas.

  Gaveo, ao gato montés,

cando o Calvario adiviñan,

elas a un tempo camiñan, 

mortificados os pés,

matando fame canina.

  Estampa de evocación,

estas mulleres quen son?

-Pois ovelleiras, xa as ves;

ata a memoria as nomina:

María, Xoana, Celina…

  Conmóveste, corazón:
pastoras..!, que palmarés..!

  Retés ás tres na retina.

       (Rioderradeiro)

A semente que ha ser reproducida.

  Este tren do latir trae retraso

ou adianto, se tés conta do alento,

delirante inxestión de sentimento

que alimenta en tristeza o teu repaso.

 

  As présas, ti xa ves, retendo ocaso,

loitas, tripas, contés, cortas o vento,

despeitado, a través do descontento,

convirtes, co revés, triunfo en fracaso.

 

  Badaladas de Crono socavando,

este rella na pel xa vén labrando

unha fenda profusa, empedernida.

 

  Cada rego trazado é máis partida

que se debe restar daquel sumando

da colleita cabal, seleccionando...

     A semente que ha ser reproducida.

  

         (Rioderradeiro)

                                                  Cabaceira de XOANAdoROUCO.