sábado, 8 de janeiro de 2011

Por tempo intemporal, pola promesa.


  

  Se lle refugo ao gato o seu furado,
se lle cativo a vocación á hedra,
se lle confisco a longa pena á pedra,
se lle retiro a rella ao meu arado...

  Se me retrata o drama no entramado,
se me revira a forma cando medra,
se me rebenta o fondo cando empedra,
se me retracto do vivir soñado...

  Debruza aldraxe a miña carne acesa
fraco caudal salobre na represa
por canles de secaño derramando.

  No pulo o meu pelexo arde penando;
borralla son de eterno procurando,
por tempo intemporal, pola promesa.

  En rede, corazón: malla..., e devesa.


        (Rioderradeiro)