A dignidade en ti, antro que indigna,
lixo que desterrou toda brancura,
a páxina salaz e a sinatura
pactadas a compás que contamina.
A dignidade en ti, que peregrina
e acomete e devora o pan da usura,
recanto natural e sepultura:
a indignidade entoba a túa inquina.
A dignidade en ti, pura patraña,
é pía compaixón de falsa entraña;
as razóns de roubar de quen cobiza...
Fan de funil, por lei, dunha alcabala;
na báscula, Mercurio pesa e cala:
promove indignidade na inxustiza.
"A dignidade" é pau con longaniza.
"A dignidade" é pau con longaniza.
(Rioderradeiro)
