MANEIRAS DE BAILAR.

Puxo os seus ovos o Lápiz

No niño dos tres pardais:

Arrincou do leito ao Lelo,

Rapoulle a baba e o cabelo

Ao consistorio das ras,

Porque Luisiño Barbeiro

Non foi quen de llas rapar…




Por se for Quintana a Rosa

Que SALAS quixo pintar,

Mira, NEreCIO, se amosa

O teu perfil mariposa

Nas maneiras de bailar.

____________

PROMESAS SOBRE AREA.

O mar, sempre agarimoso,

Abalounos coa marea,

Xogou de présa connosco…

¿Ú-lo aquel tempo ditoso

das promesas sobre a area?

(Muros, 23/08/08)

_____________________

VERSIÓN FUNIL.

Érase a VERSIÓN FUNIL,

Un fracaso de torpedo,

Patentada polo xenio

Dun p/ALADÍN de CORTELLO

Cunha bala ou un balín

Das Feiras do San Fermín,

PIROMAÍACOS LELOS,

Pólvora do polvorín

Dun SALAS que abranxe ao NERO

Coma se fose o candil

A luminaria dun peido

Desmaiando un calcetín.

BERBIQUÍ - CANDIL.

¡ Disque o peixe é regalado!,


E o petróleo está a subir,


E segue descontrolado


Polas guerras do mercado


Que o xigante americano


Nos fixo repercutir


No “prestige” do barril,


No “chapapote” do caldo,


No transporte e no encofrado


E no vivir regalado,


Sen corrente e cun candil,


Flor e nata do perfil


Do condumio neroniano,


Que, a guisa de argumentario,


Polo funil dun apaño,


Enfundou nun calcetín,


Para ti e para min,


Este lírico incendiario,


Poses de grande empresario,


Salvador de campanario,


Exemplo de berbiquí.




(Rioderradeiro)

Trobisco.

Teño inchazón Federico,


Teño andazo Gallardón,


Teño un Ramírez con pico,


Teño na casa un trobisco


Por Alberto e por Rajoy.




Teño na zurda o IPeCé;


Na dereita, a Esperanza;


Os cartuchos, a espingarda,


O visor da propaganda,


Nas fronteiras do PePé.





¿Quen vén sendo o capirote


Coas babas dun estrambote,


Que o Lápiz quixo pintar?


¿Un IPeCé con bigote,


“AnSar”, comparsa de Iraq...?





Se é que estou a ensarillar,


Pode aclarárvolo Nero,


O Luis, O Timoteo,


O Mundo, a COPE, e o Lelo


Co seu saber proverbial.





¡Viva Salas, capitán


Ao pé do humor da cultura!


¡Viva toda a calentura


Do IPeCé que nos tortura


Ao Lápiz e aos demais!





Eu non merezo “avivar”,


Pois perdín a compostura


E o repeto ao capital:


Zurdo son, ¡malaventura!,


¿Serei tan zurdo mañán?





O tempo resolverá,


Sen dúbida;


Impaciencia de esperar


Cunha cana de pescar


Con pluma…


Un ¡deica logo!, e xa está:


Unha nova singradura.


(Rioderradeiro)

EMPANADA DE ATÚN.

Esa goma de borrar;

O Lápiz que a debuxara;

Esa idea temeraria

De suxerir e ocultar;

Esa mordida palabra,

Ese carozo da fala,

No “todos”, quere ensilar

Canto hai de moeda falsa,

De hipocresía e comparsa

No caixón do tributar.




Coa goma de borrar,

Teño de luír as tramas,

As intrigas, as patrañas

-Copas do Mundo a brindar-,

Baixo o bigote e a tostada

Da perruca, da empanada

Que non son quen de aguantar

Nin Acebes, nin Zaplana,

Nin a Axencia Tributaria,

Nin Losantos Talibán.

_____________________

ENTORCHADOS FEDERICO.

Se o demo farda rabelo,

E vai de humano vestido:

Ampla casaca ao pingüino,

Patas de galo crequeno,

Garabata en contubernio,

Cabeza amosando o embigo…



Se o demo farda rabelo,

Ollos saltóns, bravuqueiros,

Parlamento falangueiro,

E pentea un pelo espiño…,

¡Abricias, Gallardo Alberto!:

“Entorchados Federico”…



Deus te acolla no inferno

Ao lado dun demo amigo.

O ceo está corrompido

Pola COPE e polo clero.

CÓMPLICES DO LINGÜICIDIO.

(Adicado ao meu benquerido amigo Nero, sempre tan entregado á causa da pureza e integridade de tódalas linguas, con esta miña devoción que xa é vicio).


Arco da miña ballesta,

Flechas, puñais vengativos,

Corazóns grandes, feridos

Por innobrezas infectas

-Chiquilicuatres por quilo-:

¡Todos en pé, nas almeas,

Capitáns dunhas protestas,

De mar a mar, queimar ríos,

Romper montañas, cadeas

Cómplices do lingüicidio.

DAS CAGADAS GAIVOTESCAS.

¡ Esta lanza cervantina,

Este casco-bacinilla,

Esta adarga quixotesca,

Estas gafas-cus na testa,

Esta dentamia simiesca,

Esta pose, esta protesta..!



Nunca as loitas sibilinas,

Nunca aventuras cainitas,

Nunca a verdade estreñida,

Nunca “chiquilicuatrinas”

Remataran principescas,

Senón, mal fario, goiescas,

Insultantes, quevedescas,

Desesperantes, grotescas,

Premonitorias ruínas

Das cagadas gaivotescas.

_________________

¡CHIQUILICUATRE, *ODER..!

Escribía o bon Castor

Versículos a granel,

Rimados ao por maior

Isométricos en –er,

Como rimaba o pastel

Na cabeza de Rajoy.



Cagada sen cagallón,

Gaivotada sen estrés,

Non merece tal mención:

-¡A incontinencia ao poder!

¡Viva esa revolución!

¡Chiquilicuatre, "joder"..!

TODOS TEMOS QUE MORRER.

  (Wikipedia: Francesco Petrarca)

"Y todo el coro infantil
va cantando la lección:
«mil veces ciento, cien mil;
mil veces mil, un millón».

Antonio Machado
_________________



  Quixo, coma un gran esteta,

escribir unha cuarteta

con alma de verso en prosa.



  Quixo a musa veleidosa

esquivalo onde el procura

o manancial da cordura.



  Quixo pór no fundamento,

o calor e o sentimento,

pero afogouno a tristura.



  Quixo, para desventura,

quixo –non basta querer-

ser poeta ou parecer…



  Morreu naquela aventura;

todos temos que morrer.


   (Rioderradeiro)

¡Viva o ASnar da diarrea!

Quixo a PePeira gaivota

Devir pomba milagreira,

Voar da caluga á testa

Do Pai Noso, feiticeira,

Pousar, sen plumas, na croca,

Recrear aquela idea

Trinitaria e Jimenea

“Asociados Pedro Jota”

-Doctrinas da Conferencia-,

Urbi et orbi, COPE a copa,

Copa a COPE, sementeira:

¡Ai, crise que nos afoga..!

¡Ai, o Bush, que nos putea!

¡Viva o ASnar da diarrea!

______________________

Xogan a que son merinas.

Con tres leccións de ´humildade´

E outras tres de ´vaselina´,

O Timo ripios xeniales

Circulou pola cociña,

Coma un galano graciable,

Por unha vez, por un día,

Pola frugal amnistía

Que tamén quixo outorgarme,

Impertinente e atrevida,

A musa do debuxante

Neste reino de mentira

Onde tres churras farsantes,

Xogadas de pantomima,

Xogan a que son merinas.

ESTOUCHE ENTANGARAÑADO.

Como dixo un papagaio

Co seu saber displicente,

-Grande xuíz, competente

No quefacer literario-,

“Perpetro”, no verso malo,

O máis horrible pecado

De rimar moi malamente

O descontrol co decente,

Ouro de lei con cascallo,

E por mor dun ocurrente

“Lingua azul”do tangaraño,

Se é que xorde o pareado,

Foxe de min espantado,

Espantado e insolente,

Que estou gafado e doente,

Que estou doente e gafado,

Que estou gafado e ripiado,

Que estou ripiado e doente:

Son “Matraca”, ¡pobre xente!,

Estouche entangarañado.

¡Manda madre, Impertinente!

¡Mándache moito carallo!

SALAS DA PUÑETA.

Tres patas non fan banqueta

Se o Lápiz non a procura:

Pino branco por montura,

Casamento na estructura

Que ás cachas ben complementa:

Un Salas de treixadura

-Pisca de sal e pementa-

Pola singular dozura,

Entre febres e arrepíos,

Do viño que os cus fermentan

Nesas cubas de Albariños,

Ao son das gaitas grileiras,

Onde bailan señoríos:

Imper, Neróns, Lelos…,¡ festas!

¡Como mola o festeirío

Do Salas-Lápiz-viñeta

Da puñeta..!

ONDE MORRE O PEIDORRILLO.

Era unha voz trepidante,

Era un eructo tonante

Era un lóstrego arrogante,

Arrogante e presumido,

Un torpedo consentido,

Libertario, libertino…,

Un pedrón como un diamante,

Palpitante, medio vivo,

Esmorecente ao instante,

Repelente, repelido

Polo secreto escondido

Onde o ar perde o sentido,

Onde a marea é mallante,

Onde morre o "Peidorrillo"…

___________________

¡á cadea!

Urbanistas a mans cheas:

Constructores apañados,

Libres de innobres pecados

Da corrupción e dos pagos

En negro, que é cousa fea,

Á cadea.



Cando se preste a ocasión,

Urbanistas sibilinos,

Serviciais, caritativos,

De misa e de comuñón,

De moita xenuflexión,

Moi cumpridos …



Ante o Crego barrigón,

Ante o alcalde ladrón,

Ante o xuíz de cartón

Ante tododeus bendito,

Señoritos.

___________________

...¿pola santa inquisición?

¿Será pato ou lumbrigante,

Ou tal vez unha langosta

-Acuicultura da costa-,

O retrato rechamante

Que, ao mandar pechar a boca,

No seu falar se equivoca

De bocado e de talante

-Malos augurios da pota-?



¿Serán palabras ben/ditas

Por quen foi altar Maior,

Por San Gil, dona María,

Pola túa e pola miña,

Pola Santa Autonomía,

Polo hamletiano Rajoy,

Pola Santa Inquisición,

Pola COPE ou pola Biblia?

________________

AS LEITEIRAS DE FERROL.

Por activa e por pasiva,

Reseña o LápizFeroz,

No Solar Salas-Ruína,

Cinco viñetas tecidas

No tear da indixestión:



Man mercenaria cumprida

-Lelo-Luis-Imper-Nerón-,

Esa panda estrelecida

Coa marca liberticida

Das leiteiras de Ferrol.

__________________

POLO VIAL INTESTINO.

Impertinente subido,

Impertinente probado,

Sempre de si namorado,

Sempre de si posuído;

Cando houber frechas, Cupido,

Arco, carcás, asubío

-Polo mes e polo ano-,

Arestora o rechouchío

Que percura o seu tellado

Polo vial intestino.

__________________

ANTESALAS DOS INFERNOS.

Ofensores ofendidos,

Laghartos e lagharteiros,

Libertarios libertinos,

Reprimentes reprimidos…

Filólogos filomenos,

Astrinxentes estriñidos,

Embaixadores plumeiro,

A brava flor dos sentidos,

Unha fouce, ¡o albedrío!,

“ELeSeDe” para ceghos,

Un Lápiz luciferino,

AnteSalas nos infernos.

___________________

POR CAPULLO.

Que te pinte un xirasol

Este capullo endeusado

Non creo que o malpocado

Saiba moi ben que pintou.

Se por ventura ou error

Tirar proveito ao pecado,

Que o xirasol enxertado

Deveña no seu baldón,

Que o reprenda o corazón

Por capullo e por capado.

____________________

TRAUMATISMO EN GALEGO.

Políglota, plurilingüe,

Deslinguado fantasmal;

De Alemaña ao Portugal,

Ningún cantar lle resiste:

O mesmo se calza e viste

No italiano coloquial,

Que o remata, ao natural,

Un si bemol, lingua en ristre.



Sabe latín, fala grego,

Saborea un bo francés;

Pode contar do revés

No lingala indoeuropeo,

No bretón, no mirandés…


¡POBRE NENO!,

Traumatizouse en galego...

POR MILITAR FEMINISTA.

Por catalana e ministra,

Por ministra e por muller,

Polo aquel “separatista”,

Por antimilitarista,

Por “ministrar” o “tropel”…



Por preñada e socialista,

Por marca de ZetaPé,

Por delgada e porque é “lista”,

Por non “molar” no PePé,

Por “profanar” o cuartel,

Porque saíu na revista,

Por militar feminista,

Polas ganas de... poder.

____________________

SONETIÑO (con estrambote)::

A SAN NERÓN, PATRÓN
DO LUME.
_______________________

Cando Nerón, Lumieira,

Aprendeu dos seus pecados

A multiplicar quebrados,

Peneira que te peneira…



Cando, da mesma maneira,

Pasou do telo ao gardalo,

Polo aquel de ser honrado

En gran Señor de primeira…



Matinouche o empresario

En combinar co rosario

A levita e a chistera,



E así, entre teima e teima,

Entre aprendelo e gañalo,

Quedouche o Nero enquistado…



Santo Protector das Feiras,

Santo Patrón Monetario,

Santo de moitas maneiras:

¡Político santulario!

Nun mundo tan do revés...

¿Como se pode entender

-Sendo claro e evidente,

Nun mundo tan diferente,

Nun mundo tan do revés-,

Que catro por dous son tres,

Cando o sabio Impertinente

Multiplicou vinteséis?

CUNHA PÓLA DE PRIXEL.

“IMPERTINENTE” NIVELADOR


ÍMPER xa trouxo o NIVEL

Para puntuar o Nero

Con todo o saber primeiro

-Sabor a escoba e chisqueiro-,

Impertinente saber

De alquimista e de segrel,

De copista e de canteiro,

De canto ofrece Rappel

Para coroar o “credo”

Cunha póla de prixel.