Porque o diamante apreza á primorosa
Saiva que abrolla a canle presumida,
Relampos da roseira reprimida,
Porque é de lei, pola sazón, rumbosa...
Porque é de lei, pola paixón, preciosa,
A frecha da mirada redimida
Apreixa luxuriante esa pebida
Que vai de seu na libazón da rosa...
A rosa-devoción tan perfilada,
No canto do pracer tan preferido,
Copia nota sagaz do deus Cupido
Á escala universal ben sinalada.
Convoco á floración por pinceladas
Con boca de diamante encanecido:
-¡Hai rosas de alcanfor tan consumadas
Neste meu corazón tan consumido!
(Rioderradeiro)
