terça-feira, 27 de maio de 2014

Luscofusco..., pavor!: padecemento.

   
  Un corazón que abrolla sen medida,
unha fenda profunda a ceo aberto,
un manancial que é río e que é deserto,
unha estatua de sal trala saída.

  Un axente causal desta ferida,
unha mirada vaga diverxente,
un ente impenetrable indiferente,
unha vestal en mármore esculpida.

  O desamor, iluso namorado,
escarmento da luz en negra cova;
como desangra o sol cando se entoba,
ese teu corazón é desangrado.

  Drama en paixón por falta de alimento;
luscofusco..., pavor!: padecemento.

       (Rioderradeiro)