"Mais vale unha promesa de "futuro perfecto" que a lembranza dun "pretérito imperfecto"
Dicía Unamuno que "o progreso consiste en renovarse" (Manuel M. Caamaño )
En alas dun futurible
Cabalga tempo imperfecto;
Presente, sempre incorrecto,
Consómelle o combustible.
Cambia o vento, incorrexible,
A dirección do prospecto
E receita ao intelecto
Un proxecto incombustible.
Impaciencia innovadora
Non dormirá nos loureiros,
Tirando azos lareteiros
Da cabeza cantimplora,
Encabezará arestora
Pensamentos verdadeiros
Que han arredar, sen demora,
Ao curricán pola eslora,
Galizoland dos PPePPeiros
(Riderradeiro)
"Non me tolees, Manuel
coa túa criptografía.
Non te asemelles a aquel
mestre da "demagoxía".
(Manuel M. Caamaño )
Se por ter tal teima inculta
Apañei demagoxía,
O sabio que me avalía,
Cando me acolla en consulta
Recargue de plusvalía,
Compromisaria da multa,
Meu Deus, a sabedoría
E deixe medio vacía
Unha ignorancia xa estulta
Que desborda a teimosía.
A miña causa tan “cuca”
Nunca me deu de comer
Nin tampouco quixen ser
Demandante de manduca,
Así que podo perder,
Fronte ben alta, farruca,
Leal ao meu parecer,
Sen traizoar por “caduca”.
(Rioderradeiro)
"Coma ghatos enxaulados
Coas uñas e cos dentes
deféndense os resistentes
guerrilleiros do pasado."
(Manuel M. Caamaño)
Con palabra incontinente
Á vista de tanta xente,
Profetizas tal futuro
A quen magoa o presente;
Coma meniño inmaduro,
Visionario barulleiro
Convertido en pitoniso,
Falas con tan pouco siso,
Que destapas o sonriso
Do meu pe(n)sar retranqueiro.
(Rioderradeiro)
"Non se come de ilusións.
Ben o sei, querido amigho.
Mais xantar do que é reseso
é non ter moi ben o seso,
nin coidar do corazón."
(Manuel M. Caamaño )
Axornamento en butaca
Encarreira discordar,
Reforma sen reformar,
Peitea ideas con laca,
Colle folla de afeitar,
Ponlle un antifaz de armiño,
Pule argumentario aliño,
E déixome impresionar,
Porque no espello adiviño
Que son cadelo mansiño
E non me acae o ladrar,
Sen dentes, tan bonitiño.
(Rioderradeiro)
