Se por vencer a morte recordase
A faz feliz do ben máis desexado,
Só por te pretender eu despertase,
Fundamentado en ti, máis renovado.
Se por ventura a rota rematase,
Por camiños de fe reconducido,
Refén de redención que me acompase,
Escravo ficarei máis redimido.
Por que transcenda en nós tanta riqueza,
Rebente o corazón entenrecido,
Desborde eternamente florecido
De sangue afervoado en fortaleza;
Posúe aquel ardor que arma beleza
Vida inmortal das frechas de Cupido.
(Rioderradeiro)
