terça-feira, 31 de agosto de 2010

Ás apalpadas polo meu camiño.


  Tecendo estou no río que o celebra,
co tecelá das augas vou labrando,
tecendo estou na vida, mergullando
a pel que muda e deixa unha culebra.

  Co tecelá do río, en cantarela,
un aturuxo afío decontado,
que un alalá de tempo retardado
publica e fotocopia, sentinela.

  Canto máis forte cando fala o viño,
falo no viño cando esquezo o norte,
esquezo o norte porque estou soíño,

  Sen un triste compás, sen pasaporte,
a debater co tiburón consorte,
ás apalpadas polo meu camiño.

       (Rioderradeiro)