quarta-feira, 18 de janeiro de 2012

Cando estrugas, xa estragas gran de trigo.




Remanso da nenez reconvertindo 
Rever pola memoria recordando, 
Rebote en mocidade retumbando 
Relouca en madureza resumindo. 

Rebelde insensatez amamantando, 
Reborda aquel fardelo referindo 
Recalcos do seu fato repetindo 
Recargos doutro tempo amurallando. 

A penas prenda pan na pel da espiga 
Premisa de perfil alborozado, 
Retumba a voz do tempo alporizado 

Mordente con mordaza en mans da intriga. 
¡Quen puidese romper fatal castigo! 
Cando estrugas, xa estragas gran de trigo! 


(Rioderradeiro)