Sempre hei de andar pola luz acochado,
Hei de apostar e xogar escondido,
Hei de aprender do perder renacido,
E non darei por perdido o probado.
Sempre hei de andar pola luz amparado;
Hei de apurar, degustar devecido;
Hei de gastar, devorar o debido;
Devolverei canto me for doado.
Comprobarei na rosa aquel recendo;
A roseira pon flor a par da espiña
E aprisiona a mirada verdadeira;
Ensoñación, que a vida vai correndo,
Aventureira a man franca camiña,
Como camiña o merlo na silveira.
(Rioderradeiro)
