LONGARELA, fluvial, tan mariñeiro...

  Paga en prata cabal o seu camiño,

pasantía en peaxe..., auga doncela

recollida por canle a cantarela,

devolta por rodicio en remuíño.

  Colle impulso, profesa longa arela,
devoto mendicante peregrino;
invocando aos finados decontino,
pois VILARES mantense en sentinela.

  Busca Axito, respira, e baixa á Braña,
á Lagoa-funil, brinda ao cruceiro:

borboriña oración, verque no Ungüeiro...,

  Convencido en seguir Santa Compaña

no balbordo limiar, que ben se apaña

LONGARELA, fluvial, tan mariñeiro...,

  Müiñeiro do mar con tanta maña.

       
            (Rioderradeiro)