Non foi a luz quen de cegarme os ollos;
os ollos non os cega unha luzada;
non foi a luz quen de cegarme nada;
con nada hei conformar os meus antollos.
Non foi a luz quen de vencer escollos;
os múltiplos da man dunha mirada
escollos son da luz multiplicada
por miriades de máis en máis embrollos.
Porque na luz alcanzo o desvarío,
cos ollos selectivos da memoria,
transito do revés tortos camiños;
Porque na luz deslumbro e queimo a noria,
padezo a cerrazón do meu desvío;
ás palpadelas vou palpando espiños:
Nas carnes hei probar o ferrón frío.
(Rioderradeiro)
