(IN MEMORIAM de Manuel da Roura,
a quen, en vida, quixemos tanto, e el a nós
de igual ou superior maneira.)
En verso limpo, lixeiro,
voa o poeta tan alto,
que se diría, dun salto,
transfigurado en luceiro.
Transfigurado en luceiro,
luz perenne en peregrino;
vai tapizando o camiño
semente de pregoeiro.
Semente de pregoeiro,
arado de campesiño,
leva labrado o destino
con compás de mariñeiro.
Con compás de mariñeiro,
velas, drizas, equipaxe...;
nada lle falta; ¡que viaxe!,
amado arcanxo, guerreiro.
(Rioderradeiro)
