Non che dixen adeus porque pensaba
que, en pronunciando adeus, xa te perdía;
non te dixen adeus porque quería
perfeccinar en min canto te amaba.
Non che dixen adeus porque sangraba
a falta corporal que presentía;
non te dixen adeus porque aprendía
que así, no corazón, máis te gardaba.
Non che dixen adeus porque manteño
seguridade en ti -vella, e tan
nova!-,
coma unha bendición no meu camiño.
Non te dixen adeus porque me ateño
á forza que me dás que se renova
na fonte maternal do teu cariño.
(Rioderradeiro)
