Abrir rocha e portal por ese abrigo,
Abrollar candeal lumeiro inzado,
Embriagar de augamel…, sacrificado
Fornecer na ferida a flor do trigo.
Semente de recendo o fogo amigo,
Ceifa de salvación do sementado,
Morte en resurección do acrisolado
Funil do corazón polo poxigo.
Testigo vai e vén polo entramado
A empurrar e a pulir o canto aceso.
Non cometas, razón, malaventuras;
Non cegues, manancial, luz do universo
Coa aldraba do honor sacramentado;
Con meigallos de lei, por decontado,
Contradiccións de amor non as depuras
Na linguaxe en sazón das imposturas:
Non queimes, corazón, no lume alzado.
(Rioderradeiro)
