Como hei facer para falar contigo
sen profanar ese sacro silencio,
outorgar ao meu soño o privilexio
de te achegar a conversar comigo.
Como chegar a ti, por cal camiño,
sen frases, sen palabras, sen contextos,
sen transformar nos meus os teus desexos
de me acochares cos teus brazos vivos,
De mil cantares, que mellor regazo!,
de endexamais espertar desa infancia,
de me apertar no tempo máis prezado…
Felicidade en ti, que nobre causa!,
felicidade, NAI, verde esperanza:
feliz serei na fe do teu regalo.
(Rioderradeiro)
