Ghracias
a Deus que cheghou
Con
tesoiras Mariano
A
podarlle á banca o ghrano
Que
das costas trasvasou,
Por
botín, a Case/ano.
As
ghracias que acometeu
Por
un bo rato Montoro
Son
chocolate de loro
No
furado onde meteu
Con
Ghindos a Pel-de-Touro.
O
demo dille a Caín
De
acabar co seu irmán,
Abel
agradece a man
De
quen pon firma ao seu fin
Con
queixada de refrán.
(Rioderradeiro)
(Wikipedia)
