quinta-feira, 17 de fevereiro de 2011

Polas sombras do ser, coma unha araña


  
  Queres poñer o mar a bon cuberto,
recollelo en canal pola xanela,
deixalo repousar, pór centinela,
furtarlle o aldabrón ao mar incerto.

  Queres coller do pulso o mar aberto,
cinguilo de adival pola cintura;
na lareira, veleiro en grande altura,
soña a derrota o navegante experto.

  Estranxeiro de ti, quen te interroga?;
encrequenado en ti, quen te acompaña?;
escravizado a ti, quen te encadea?

  Ha responder na vaga o remo en voga
polas sombras do ser, coma unha araña
na arañeira do mar, na túa tea.


(Rioderradeiro)