No celme esfarelante dun arpexo,
Onde o corcel devece as harmonías,
Conxugarei nun intre asimetrías
Cando o sentir esvare no desexo;
Pola dourada pel do teu latexo,
Purificar ardente as ardentías;
Consumirá o lumeiro as atonías
Cando probe o sabor do sacrilexio.
Se devoro a mazá que máis cobizo,
Afondo na raíz do meu pecado,
Bebo voraz caudal acrisolado
Na sede de volver ao paraíso
Por mor de alimentar o meu coidado:
Son as canles do amor, canto preciso.
