- Fogo, farol..., de cintura!

 

  Respalda azul tal testigo

da escuma de barlovento;

tourea, entolece alento

de sotavento inimigo.

  Pois pendura sufrimento

da pel que garda castigo,

non gasta, engade perigo:

borda a revolta do vento.

  Fica no Faro afincado

refulxente ata a bravura,

dá máis fervenza á brancura,

  Propaga ardor, abraiado;

pon Neixón!, ponte abeirado,

que O Carreiro algo procura:

  -Fogo!, farol..!, de cintura.

(Rioderradeiro)

De "atrezzo", teatral pola (im)postura.

Envilecer amor é ben doado,

É competir co azar á pitacega,

É corromper a fe fronte á refrega

Con  fume dun fogón mal apagado.

Envilecer amor, campo sagrado,

É coma escarnecer seitura en sega,

É segregar máis dor que se reprega

En ferida interior con desangrado.

Envilecer amor é desmesura,

Escarnio, vilipendio, e desventura

Que infesta, fanfarrón, tea de araña;

Envilecer amor é máis maraña

A confundir fracaso con fractura

Dun corazón tamaño en mala entraña,

De "atrezzo", teatral pola (im)postura.

(Rioderradeiro)

Selecta, con cana en cala.

Patacas, prebe en pemento,
E probando o pensamento....


De vella dinlle cabala,

Rincha máis cando é pequena,

Danza xarda azul, empena

Colleita con cana en cala.

Trabada a traición embala,

Destra en sinistra encrequena,

Na pel do mar ten condena,

Con brinca en tanza recala.

Tralo corricán, en bala,

Aborda o peirao, acena;

Logo, o pescador serena

A gula que augura en gala.

De vella dinlle cabala,

Rincha máis cando é pequena,

Danza xarda azul, empena

Colleita con cana en cala.



Patacas, prebe en pemento,
E probando o pensamento....

(Rioderradeiro)

Vida inmortal das frechas de Cupido.

Se por vencer a morte recordase

A faz feliz do ben máis desexado,

Só por te pretender eu despertase,

Fundamentado en ti, máis renovado.

Se por ventura a rota rematase,

Por camiños de fe reconducido,

Refén de redención que me acompase,

Escravo ficarei máis redimido.

Por que transcenda en nós tanta riqueza,

Rebente o corazón entenrecido,

Desborde eternamente florecido

De sangue afervoado en fortaleza;

Posúe aquel ardor que arma beleza

Vida inmortal das frechas de Cupido.

(Rioderradeiro)

dá tristeza criminal.

Non debería a postal

beber da cova ardentía,

que a vileza onde avalía

dá tristeza natural.

Quixo esta dor criminal
gozar da triste alegría;
máis tristeza compartía
co pecado orixinal.

Para ben e para mal, 
cravar un cravo na rumba
e implantarlle a voz da tumba
ao corazón como aval.

Non debería a postal

beber da cova ardentía,

que a vileza onde avalía

dá tristeza criminal.

(Rioderradeiro)

(Rioderradeiro)