(Wikipedia)
Esta estrela
fugaz, que é peregrina,
Asalta o corazón
cando o estremece
E trastorna o
timón, porque parece
O luceiro
polar, se te alucina.
Anque nota
frugal, non desatina
E prende máis
fervor cando florece
En quen a
aposentou, porque apetece,
Por mor da
floración, causar ruína.
Esta frecha -que vai- vén arroupada
De relampo
mortal, que é cousa viva;
Non revela
intención de ser lasciva,
Se mantiver dobrez
por ser louvada;
É promiscua,
é ruín…; anda en/la(n)zada:
Corrompe o
corazón cando o cativa.
A carne de canón enca(n)deada...
A carne de canón enca(n)deada...
(Rioderradeiro)
(Wikipedia)