sábado, 1 de outubro de 2011

As caras que esquecín, reconstruídas.

  
  Tantos amigos son… Costa contalos
e borrar lividez das súas caras.
Como sofre a ilusión cando reparas
no duro que resulta recordalos!

  Tantos amigos son… Costa mentalos,
nomear un por un, e revivilos.
Como sofre a razón por redimilos
e do arcano, do alén, resucitalos.

  Tantos amigos son… Cómpre un gran mago
que rescate da sombra tantas vidas
e anule ou desmemorie o tempo aciago.

  Como lidar con penas recargadas
que no matraz da dor son retorcidas?
Tantos amigos son… Polo meu pago...,

  Camiñando en tropel, e realzadas,
as caras que esquecín, reconstruídas.

          (Rioderradeiro)



Sem comentários: