por mil anos no salseiro

A cabeza do pescador (e para máis a do pescador de cana) é un Longarela, un rodicio de soños, un contumaz laboratorio de ideas revoltas, un encoro (ás veces, poucas veces, un encoro!), unha fervenza de desexos irrealizables, de penas atrasadas, de amores perdidos, unha avenida de ilusións, coma un río caótico, desbocado, camiño da inmensidade do Mar, onde alguén, algo.., unha realidade inédita, outra clase de vida. está, alí, á nosa espera. Cousa linda é soñar, entre angurias e contradicións, ignorando as miserias.

  Por se impoñer ao rapaz,

que pescaba no peirao

do Gran Sol ao bacallao,

exerceu de capataz.

  Por cumprir coa encomenda,

probo axente do naval

recibiu como adival

incomprensión por prebenda.

  Por colgar do taboleiro

un reproche xusticieiro

contraditorio coa lei…,

  por irrespecto a quen sei,

coma se fose de aceiro

servir na dársena ao Rei…,

  por ter paz, porque atopei

veleno en tinta e plumeiro

de quen disparou primeiro…,

  por malmeter o peteiro

peixe na brinca, empurrei:
protesto, e protestarei...

  por mil anos no salseiro
que por un pelo apalpei.

   (Rioderradeiro)