terça-feira, 27 de março de 2012

Prisioneiro en festín por alameda.










  
  Pode o tempo abrigar doente espera,
pode acaso seguir calado airoso,
pode iluso sentirse ata ditoso,
pode incluso vagar pola quimera;

  Que o candor do teu ser é poderoso
coma flor no xardín da primavera;
que o valor de vivir só persevera
coma alicerce en prol do primoroso.

  Que rebente, por fin, pel reprimida,
máis ardente o pracer, máis alma espida,
ventureira, veraz, crebando veda;

  Que agrande o teu querer, brindes á vida,
ao sangue redentor que a carne aleda;
que triunfe o corazón de canto enreda…

                              
                           ****
                       
  Cando abeberes nel serás benvido,
cando te albergues nel serás vencido
por narcisista espello en almoeda.   


           (Rioderradeiro)

Ficheiro: Sandro Botticelli 046.jpg
(Wikipedia)

1 comentário:

Unknown disse...

Graciñas Manuel Maria, coma sempre fermoso