Cartas de navegar que rebentara.

  Do Mar Maior –de inconfesado brío-,

xorde arroaz, alanca, chouta ledo,

sulca pélago azul, con pulo, inquedo,

dorsal abandeirado en albedrío.

  Camiño do solpor, que é campa de navío,

se renuncia a gaivota ao seu enredo,
se o cormorán gaba o seu loito acedo,

vaga de fondo empurrará en bravío.

  Estoupa o bergantín -cen mil estelas-:

tres mastros, verga, foque, botavara…;

deglute, cruel, gorenta o que estragara.

  Sen desvelar designios nin tutelas,

o vendaval devolve, das tres velas,

cartas de navegar que rebentara. 

  O Mar Maior subscribe nas estrelas.

       (Rioderradeiro)