quinta-feira, 14 de outubro de 2010

Sabor da túa pel, pomba bravía.


  Un só dedo da man polo barbeito,
pola ribeira, ao mar da túa estrela.
Anque me digas: non!, quero aprehendela;
nunca renunciarei; burlo o teu peito.

  Un só dedo da man rozou, de feito,
o manancial onde habitas, doncela;
polas regras do azar, á tarabela,
xa o dedo adiviñara campo estreito.

  Un só dedo da man, no acantilado,
tatexo navegante, igual vixía,
apoupiñando vai pola badía...,

  Mostreiro, en ademán de apostolado,               
a andar e desandar polo sagrado
sabor da túa pel, pomba bravía.



          (Rioderradeiro)


Sem comentários: