Non te podo apelar nese apelido

  De canto ben se me outorgou, badía,

son quen de che ofrendar ata o alento;

non debo denudar o pensamento

por non cobreguear como unha anguía.

  Son quen de dar dobrada esa medida

de canto ben precise o teu contento;

por non lle despertar mal xenio ao vento,

non o debo abrazar pola ferida.

  Non te podo prender polo meu fío,

se a mala fe profesa paranoia,

se a ti, RÍA DE MUROS, din de NOIA

  -recanto marxinal para navío-;

non te podo apelar nese apelido,

por non caber “O Traba” na tremoia...

  dun mareante á carta, confundido.

(Rioderradeiro)