quinta-feira, 2 de setembro de 2010

A dor de contrición que lle reclama.


  O temporal dos anos monta en ira,
peta de anoitecida, bandoleiro;
embiste, empurra, vén guerreiro;
o vendaval, en profusión, conspira.

  Navega o temporal, bravo, enfociña
nas ondas, proceloso, lareteiro;
nas costas, perigoso, lagarteiro,
asoballa, desfai cando camiña.

  Pegada fonda, empoza, acampa en breve;
buliga na ribeira a vella trama;
pasado do futuro nunca bebe
a fe de repousar nunha proclama:

  Pretérito ao futuro non lle debe
a dor de contrición que lle reclama.

                   (Rioderradeiro)

Sem comentários: